Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, 16 Ιουνίου, από την ολοκλήρωση της συζήτησης και της ψηφοφορίας στη Βουλή για την πρόταση δυσπιστίας που είχε καταθέσει η ΝΔ κατά της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Στο κείμενο της πρότασής της, η τότε αξιωματική αντιπολίτευση, έβαζε στο επίκεντρο την επίλυση του Σκοπιανού/Μακεδονικού, με τη ΝΔ να αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι της αγανάκτησης του ελληνικού λαού. Η συμφωνία αυτή συναντά την αντίθεση της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων».
Η πρόταση δυσπιστίας απορρίφθηκε καθώς σε σύνολο 280 παρόντων βουλευτών, υπέρ της πρότασης τάχθηκαν 127 βουλευτές της αντιπολίτευσης, ο Δημήτρης Καμμένος των ΑΝΕΛ και ο ανεξάρτητος βουλευτής Γιώργος Κατσαντώνης, ενώ την καταψήφισαν οι 153 της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Θυμίζουμε πως ήταν η περίοδος που η ΝΔ ψάρευε στα θολά νερά του εθνικισμού, στηρίζοντας τα κάθε είδους συλλαλητήρια, ενώ την ίδια ώρα στο εσωτερικό της, γινόταν πραγματικά μπάχαλο!
Η πτέρυγα Σαμαρά ήταν στα κάγκελα για τη Συμφωνία, η πτέρυγα των Καραμανλικών συμφωνούσε μεν αλλά δεν μπορούσε ευθέως να το δηλώσει και κάπου εκεί στη μέση στεκόταν ο Μητσοτάκης προσπαθώντας να κρατήσει ισορροπίες. Η μοναδική συγκολλητική ουσία για να μην υπάρξουν σοβαροί εσωκομματικοί τριγμοί ήταν το όραμα για την εξουσία, δηλαδή οι κυβερνητικές καρέκλες.
Δεν θα σταθούμε καν στα όσα δήλωνε πριν κερδίσει τις εκλογές και γίνει Πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης, σε σχέση με όσα δήλωνε και υποστήριζε από τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δεν θα σταθούμε καν στη μεγαλοπρεπέστατη κωλοτούμπα της κυβέρνησής του, με τον ίδιο να καταγγέλλει -μέχρι τις 6 Ιουλίου 2019- την «επιζήμια Συμφωνία των Πρεσπών» και από την επόμενη μέρα να πιέζει για την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ.
Δεν θα σταθούμε καν στις δηλώσεις του σημερινού Υπουργού Άμυνας, που με το που έκατσε στη καρέκλα της εξουσίας «είδε το φως το αληθινό», βλέποντας «τα οφέλη της Συμφωνίας των Πρεσπών».
Δεν θα σταθούμε ούτε στις πρόσφατες δηλώσεις του Υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια που σημείωσε το γεγονός ότι «η εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο χωρών έχει ενισχυθεί».
Θα σταθούμε όμως στην κοροϊδία των πολιτών κατά την προηγούμενη περίοδο. Δηλαδή όταν η ΝΔ βρισκόταν στα κάγκελα, καταγγέλλοντας κάθε βήμα επίλυσης, ενώ την ίδια ώρα δεν είχε ενιαία γραμμή για ένα τόσο σημαντικό -και ιστορικό- ζήτημα. Δύο χρόνια μετά είναι ξεκάθαρο ότι ο Μητσοτάκης σήκωσε τους αντιπολιτευτικούς τόνους, όχι μόνο για να ψηφοθηρήσει αλλά και για να κρύψει τις εσωκομματικές διαφωνίες, στηρίζοντας βέβαια τις πιο ακραίες φωνές, που σήμερα τον περιμένουν στη γωνία…
