Η επιδίωξη των στελεχών της ΝΔ να διαστεβλώνουν ή/και να απαξιώνουν τα γεγονότα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας του τόπου μας δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός, αλλά στρατηγική και ιδεολογική επιλογή, με στόχο τη λήθη.
Πρόσφατα, με αφορμή την προ διετίας προσπάθεια του Μητσοτάκη να καλύψει το πολιτικό ολίσθημα του κόμματός του, που έφτανε στο σημείο να ειρωνευτεί τη δολοφονική επίθεση στον Γρηγόρη Λαμπράκη, υπενθυμίζαμε το μνημειώδες ερώτημά του «τι τον νοιάζει τον 17χρονο τι έγινε το 1963 με τους κοτζαμάνηδες και τα τρίκυκλα;».
Ωστόσο, δεν ήταν μονάχα η περίπτωση του σημερινού Πρωθυπουργού. Δεν είναι μόνο ο Μητσοτάκης που δεν θέλει να γνωρίζουν οι νέοι ιστορία.
Είχε προηγηθεί η Σοφία Βούλτεψη, αυτές τις μέρες του 2014, η οποία από τη θέση τότε της κυβερνητικού εκπροσώπου της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, σχολίαζε για τη Βάρκιζα: «Αν ρωτήσουμε το γιό σας ή το γιό μου, τι ξέρει για τη ‘Βάρκιζα’, το πρώτο που θα του ‘ρθει είναι πως είναι μια ωραία παραλία με καφετέρια».
